Τον τελευταίο καιρό μου έρχεται συχνά στο μυαλό το μικρό αγαλματάκι που πήρα σαν ενθύμιο από μια επίσκεψη μου σε συνοικία των Amish στο Lancaster, Pennsylvania. Δεν είναι τόσο το άγαλμα που μου έκανε εντύπωση όσο η επιγραφή από κάτω, “Simplicity” (απλότητα). Αλήθεια όμως, γιατί τώρα? Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2018. Ποιος […]
Στις πλείστες περιπτώσεις οι λόγοι και τα κίνητρα που ωθούν κάποιον στην δυστυχία παραμένουν ασυνείδητα. Ο άνθρωπος μπορεί να κατανοεί συνειδητά ότι ορισμένες αποφάσεις που χρειάζεται να πάρει ή πράξεις που χρειάζεται να κάνει δεν θα του βγουν σε καλό. Εντούτοις πάει κατευθείαν στο γκρεμό. Κάτι μέσα μας μας σπρώχνει προς τον αυτοκαταστροφή. Μετά μας
Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο από μία συνάδελφο στο περιοδικό Therapy Today που εκδίδεται από το BACP (British Association for Counselling and Psychotherapy). Το άρθρο με τίτλο “Time to talk about medication” (Καιρός να μιλήσουμε για τα φάρμακα) αναφέρεται εκτενώς στην σημερινή (ίσως παγκόσμια) τραγική κατάσταση χορήγησης φαρμακευτικών αγωγών σε άτομα που περνούν μια δύσκολη συναισθηματική
Θυμάμαι (είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι) στην παιδική και εφηβική ηλικία τον ανταγωνισμό μεταξύ των αγοριών για το ποιος έχει το μεγαλύτερο όργανο. Ο παιδικός ανταγωνισμός είναι πάντα εντονότερος στα αγόρια. Αυτή η ανάγκη για επίδειξη ισχύος παίρνει πολλές μορφές και συνήθως το πέος είναι το όργανο που θα έχει την καλύτερη αντιπροσώπευση για αυτή
“Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.” Μέγιστη σοφία φανερώνει ο ενσαρκωμένος Θεός μέσα απο την προσευχή που προτείνει στους ακόλουθους του. Αν μόνο η ανθρωπότητα Τον άκουγε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος σήμερα. Ο πόνος του παρελθόντος στοιχειώνει τον άνθρωπο καθηλώνοντας τον εκεί, καταδικασμένο στο παράπονο, στην αδικία που υπέστησαν, στην απογοήτευση, στην μιζέρια. Κάποιοι άνθρωποι
Τα Χριστούγεννα δεν είναι για όλους η καλύτερη εποχή του χρόνου, όπως λέει και το τραγούδι,“It’s the most wonderful time of the year…” Τα κοινωνικά στερεότυπα των Χριστουγέννων μας βομβαρδίζουν από την παιδική ηλικία. Εικόνες από οικογένειες που πλέουν σε πέλαγα ευτυχίας, διπλά από το τζάκι, με το πανέμορφο δέντρο στολισμένο και τα αμέτρητα δώρα
‘Έχετε διερωτηθεί που πήγαν τα παιδικά μας χρόνια? Θεωρούμε σαν ώριμοι άνθρωποι ότι η παιδικότητα μας είναι στοιχειό του παρελθόντος και σαν ενήλικες πρέπει να συγκεντρωνόμαστε στα ενήλικα πράγματα. Τα παιδικά χρόνια καταντούν ένα κλειστό κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής μας. Αυτό μπορεί να γίνει και η καταδίκη μας σε μια ζωή μίζερη, την κοινωνικά
Ο εύκολος δρόμος είναι πάντα πιο ελκυστικός. Στην ψυχανάλυση όμως, και γενικά στην ψυχοθεραπεία, τα πράγματα δεν λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Οι πλείστοι άνθρωποι που επισκέπτονται τον ψυχαναλυτή ζητούν ανακούφιση από δυσάρεστα συναισθήματα που μπορεί να τους βασανίζουν εδώ και χρόνια. Στις πλείστες περιπτώσεις ο άνθρωπος που επισκέπτεται τον ψυχαναλυτή δημιουργεί ασυνείδητα στο πρόσωπο
Μετά από μια φιλική παρατήρηση σχετικά με τα αγγλικά και ελληνικά άρθρα που δημοσιεύω ήρθε η έμπνευση για το ακόλουθο άρθρο. Διερωτήθηκα αν έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στην αγγλική γλώσσα από την ελληνική όσο αφορά τον χώρο της ψυχανάλυσης, και διευκρινίζω. Όλα τα χρόνια εκπαίδευσης μου στην ψυχανάλυση ήταν μέσω της αγγλικής γλώσσας. Τάξεις, συναντήσεις,
Όταν η Dr. Phyllis Meadow, από τα ιδρυτικά μέλη της σχολής Modern Psychoanalysis, ρωτήθηκε σε ραδιοφωνική συνέντευξη για το ποιος θα μπορούσε να δοκιμάσει την ψυχανάλυση, απάντησε, «Οποιοσδήποτε είναι πρόθυμος να κοιτάξει μέσα του.» Να κοιτάξει κάποιος μέσα του ίσως είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ζωή μας. Στην ψυχανάλυση είναι σχεδόν δεδομένο ότι
Paris Kassinos | 2023 Copyright ©
Developed and hosted by FAST-IT Cyprus