Μετά από μια φιλική παρατήρηση σχετικά με τα αγγλικά και ελληνικά άρθρα που δημοσιεύω ήρθε η έμπνευση για το ακόλουθο άρθρο. Διερωτήθηκα αν έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στην αγγλική γλώσσα από την ελληνική όσο αφορά τον χώρο της ψυχανάλυσης, και διευκρινίζω. Όλα τα χρόνια εκπαίδευσης μου στην ψυχανάλυση ήταν μέσω της αγγλικής γλώσσας. Τάξεις, συναντήσεις, ημερίδες, πρακτική, εποπτείες και φυσικά διάβασμα, ήταν όλα στην αγγλική. Μα ακόμα σημαντικότερο, η προσωπική μου θεραπεία στην ψυχανάλυση, διαδικασία απαραίτητη στην ψυχαναλυτική εκπαίδευση, ήταν μέσω της αγγλικής γλώσσας.
Στην πορεία της θεραπείας, ο ψυχαναλυτικός χώρος θα πάρει μια μορφή μικρογραφίας της ζωής και του κόσμου του αναλυόμενου. Σε μια ασυνείδητη διαδικασία πρώιμες μορφές επικοινωνίας θα έρθουν στην επιφάνεια. Ο ψυχαναλυτής παρατηρεί υπομονετικά τον τρόπο που ο αναλυόμενος αντιλαμβάνεται συναισθηματικά τον κόσμο (που δεν διαφέρει και πολύ από την παιδική του ηλικία)και τους επακόλουθους αμυντικούς μηχανισμούς που αναπτύχτηκαν από τα πρώτα σταδία ζωής. Στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή ο αναλυόμενος θα αναβιώσει όλη του την ζωή με όλες τις επακόλουθες σκέψεις και συναισθήματα. Με απλά λόγια, ο αναλυόμενος θα ξαναγεννηθεί, συμβολικά, σε μια μοναδική ευκαιρία να επεξεργαστεί και να επιλύσει οτιδήποτε παρεμβαίνει στην επίτευξη των στόχων του και να ζει μια πιο ώριμη ζωή.
Και επειδή κανενός η ζωή δεν εξελίχθητε τέλεια, ο συγγραφέας του άρθρου δεν μπορεί να εξαιρεθεί. Μέσα από τη θεραπεία της ψυχανάλυσης ταξίδεψα, συνειδητά και ασυνείδητα, στα μέρη τα άγνωστα γνωστά, με συναισθήματα καινούργια και ξεχασμένα, που η ρηματοποίηση τους απελευθέρωσε μπλοκαρισμένες συναισθηματικές διεξόδους. Μέσω της ψυχανάλυσης έχω αναδιαμορφωθεί, έχω πεθάνει και έχω ξαναγεννηθεί, και όλα αυτά μέσω του λόγου του αγγλικού. Και έτσι, αναπόφευκτα, η αγγλική, έγινε συμβολικά, η γλώσσα η μητρική.