Ο εύκολος δρόμος είναι πάντα πιο ελκυστικός. Στην ψυχανάλυση όμως, και γενικά στην ψυχοθεραπεία, τα πράγματα δεν λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Οι πλείστοι άνθρωποι που επισκέπτονται τον ψυχαναλυτή ζητούν ανακούφιση από δυσάρεστα συναισθήματα που μπορεί να τους βασανίζουν εδώ και χρόνια. Στις πλείστες περιπτώσεις ο άνθρωπος που επισκέπτεται τον ψυχαναλυτή δημιουργεί ασυνείδητα στο πρόσωπο του ψυχαναλυτή την παντοδύναμη φιγούρα που θα εξαλείψει όλα αυτά που τον βασανίζουν, όπως ακριβώς το βρέφος επιζητεί την άμεση ικανοποίηση των αναγκών του από την παντοδύναμη μητέρα.
Έτσι κι’αλλιώς γι’αυτό ήρθε στον ειδικό. Αντιλήψεις και συμπεριφορές, όμως, που θεμελιώθηκαν πολλά χρόνια πριν θέλουν αρκετό χρόνο για να αρχίσουν να αλλάζουν, πόσο μάλλον να υπάρχει μια σιωπηλή απαίτηση για λύση των προβλημάτων από το πρώτο ραντεβού. Άνθρωποι με τέτοιες απαιτήσεις δύσκολα μένουν στην θεραπεία, κάποιοι δεν επιστέφουν ποτέ μετά το πρώτο ραντεβού. Να αλλάξει κάποιος δεν είναι εύκολο, έρχεται σε σύγκρουση με την όλη ύπαρξη του, όσο αυτό-καταστροφικη μπορεί να είναι αυτή. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να αυτό-καταστρεφονται παρά να μπουν στην διαδικασία να αλλάξουν.
Αυτοί που φεύγουν ‘κλείνοντας απότομα’ στην έξοδο τους την πόρτα του ψυχαναλυτή θα αποταθούν αλλού, σε λύσεις πιο ‘ανώδυνες’. Από την άλλη όμως οι φαρμακευτικές αγωγές δεν είναι πραγματικά λύση στο πρόβλημα. Είναι καταπολέμηση συμπτωμάτων και δύσκολων συναισθημάτων. Συναισθήματα τα οποία είναι σημαντικά να υπάρχουν και να επεξεργαστούν παρά να καταπολεμηθούν απότομα. Σε αντίθετη περίπτωση η πηγή του προβλήματος θα παραμένει εκεί, να καραδοκεί, έτοιμη να επανεμφανίσει με την πρώτη ευκαιρία.