Τα Χριστούγεννα δεν είναι για όλους η καλύτερη εποχή του χρόνου, όπως λέει και το τραγούδι,“It’s the most wonderful time of the year…” Τα κοινωνικά στερεότυπα των Χριστουγέννων μας βομβαρδίζουν από την παιδική ηλικία. Εικόνες από οικογένειες που πλέουν σε πέλαγα ευτυχίας, διπλά από το τζάκι, με το πανέμορφο δέντρο στολισμένο και τα αμέτρητα δώρα από κάτω, και την ζουμερή γαλοπούλα έτοιμη για σφαγή, αποτυπώνονται στο παιδικό μυαλό και έτσι σαν μια ασυνείδητη διαδικασία ταυτίζονται με την προσδοκία όλων των μελλοντικών Χριστουγέννων.
Και όλα αυτά θα έρθουν να μας στοιχειώνουν για τα υπόλοιπα Χριστούγεννα της ενηλικίωσης μας όπως στοίχειωνε το φάντασμα των Χριστουγέννων τον Εμπενέζερ Σκρούτζ στο αγαπημένο παραμύθι του Τσάρλς Ντίκενς. Και τότε λαμβάνουμε τους εαυτούς μας να νιώθουμε κάπως παράξενα και μελαγχολικά τις μέρες των Χριστουγέννων, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το γιατί, καθώς οι ασυνείδητες προσδοκίες του παρελθόντος αφυπνίζονται σπρώχνοντας μας απελπισμένα να εισέλθουμε στο πνεύμα των Χριστούγεννων, το διαβόητο Christmas spirit, που απλά μας κάνει να νιώθουμε ακόμα χειροτέρα για τον εαυτό μας που δεν μπορεί να απολαύσει την “καλύτερη εποχή του χρόνου”.
Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος του υλισμού και του καταναλωνισμού. Είναι η περίοδος που χαμηλώνουμε τις ισορροπίες και τις εγκράτειες, σε χρήμα, φαγητό, ποτό, υλισμό και κάθε πλεονεξία. ‘Ομως ο ίδιος ο Χριστός (του οποίου υποτίθεται τη γέννηση γιορτάζουμε) είπε “Προσέχετε και φυλάγεστε από την πλεονεξία· επειδή αν κάποιος έχει περίσσεια αγαθά, η ζωή του δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντα του.” (Κατα Λουκά 12:15) Πέραν από τις καλές προθέσεις του καθενός η πραγματικότητα είναι ότι τίποτα από Χριστούγεννα δεν θυμίζει Χριστό.
Επίσης καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου καθένας από μας κάνει τον απολογισμό του για την χρονιά που πέρασε. Και αν η χρονιά δεν ήταν η αναμενομένη τότε έχουμε ακόμα ένα λόγο να είμαστε καταθλιπτικοί την περίοδο των Χριστουγέννων. Και ο άνθρωπος δυστυχώς, λίγο από τη φύση του και λίγο από τις κοινωνικές προσδοκίες, ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος με αυτά που έχει και πάντα θα αποζητάει περισσότερα.
Πόσο όμορφα θα ήταν τα πράγματα αν αναλογιζόμαστε αυτά που έχουμε, όσο λίγα και αν μπορεί να φαίνονται, και να νιώθαμε πραγματική ευγνωμοσύνη για αυτά.