Η σχέση μάνας-βρέφους θεωρείτε η πιο στενή σχέση που έχει ο άνθρωπος στην ζωή του παρόλο που δεν υπάρχει η γλώσσα για επικοινωνία. Υπάρχουν όμως άλλα ‘κανάλια’ επικοινωνίας μεταξύ μάνας και βρέφους όπου η χρησιμοποίηση της γλώσσας είναι περιττή. Επίσης θεωρείτε πως ο γάμος είναι η δεύτερη πιο στενή σχέση που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Παρόλα αυτά είναι σχεδόν αποδεδειγμένο (ας περιοριστούμε στους κλάδους της ψυχανάλυσης) ότι ένα ζευγάρι έχει την δυνατότητα να είναι δυστυχισμένο και να παραμένει δυστυχισμένο, κάποιες φορές για μια ολόκληρη ζωή.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο γάμος είναι η λύση για συναισθηματικά προβλήματα. Αυτό είναι ψευδαίσθηση που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ψευδαίσθηση επίσης είναι η εντύπωση που έχουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) διάφορα νεαρά ζευγάρια ότι με τον ερχομό ενός παιδιού ή ενός δεύτερου παιδιού τα πράγματα μεταξύ τους θα βελτιωθούν. Αυτό δυστυχώς παρουσιάζεται συχνά στην κοινωνία μας. Τα παιδιά όμως είναι αυτά που στο τέλος θα πληρώσουν το τίμημα τέτοιας απερισκεψίας και ανώριμης συμπεριφοράς.
Άλλοι πιστεύουν ότι ένα ζευγάρι παραμένει ευτυχισμένο όσο ο άντρας και η γυναικά αγαπιούνται και είναι σεξουαλικά ενεργοί. Aπο την άλλη όμως, όπως αναφέρει ο Spotnitz (1977), η ύπαρξη της αγάπης και η έκφραση της δεν παρεμποδίζει το μίσος και άλλα αρνητικά συναισθήματα από το να εισβάλλουν στην σχέση του ζεύγους. Το ότι είναι απολύτως φυσιολογικό περιστασιακά τέτοιου είδους συναισθήματα να νιώσουμε για κάποιον που αγαπάμε είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό. Η απάρνηση όμως δυσάρεστων συναισθημάτων καθώς επίσης και απόπειρες απόκρυψης τους είναι καταστροφικές για την σχέση. Αγάπη και μίσος καμιά φορά κρέμονται από μια κλωστή. Στην ψυχανάλυση μαθαίνουμε ότι παραγνωρισμένα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να εξουδετερώσουν τα συναισθήματα αγάπης. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται συναισθήματα μίσους και δεν έχουν μάθει τρόπους να τα εκφράζουν με κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους, καταστρέφουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά.
Ο Spotnitz (1977) είπε ότι αν μια γυναίκα είναι θυμωμένη με τον σύζυγο της είναι σημαντικό να αναγνωρίσει τον λόγο που είναι θυμωμένη, παρόλο που αυτό είναι ευκολότερο στη θεωρία παρά στη πράξη. Συνήθως πριν από τον γάμο η γυναικά ασυνείδητα προσδοκάει τον άντρα της να είναι πατέρας καθώς και ο άντρας προσδοκάει την γυναίκα του να είναι μητέρα. Κατά συνέπεια, και οι δυό τους προσδοκούσαν ότι μέσα από τον/την σύντροφο τους θα συναντούσαν τους ιδεώδες γονείς. Όταν οι ασυνείδητες προσδοκίες δεν βρίσκουν ανταπόκριση, τα νεύρα και ο θυμός είναι φυσικό επακόλουθο. Και αν ακόμα δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα γιατί είμαστε θυμωμένοι με τον/την σύντροφο μας, το σημαντικό είναι το ζευγάρι να έχει διάλογο, όσο παραπάνω τόσο το καλύτερο, ώστε τα συναισθήματα να εκφραστούν και από τους δυο. Η ρηματοποίηση του θυμού φέρνει εξαιρετικά αποτελέσματα.
Οι άνθρωποι επίσης έχουν την τάση να ενεργούν στην σχέση τους με τον/την σύντροφο τους με παρόμοιο τρόπο όπως ενεργούσαν οι γονείς τους. Ασυνείδητα στον γάμο (ή στις προσωπικές σχέσεις γενικά) ο άνθρωπος πιθανό να επανενεργοποιήσει παρόμοιες συμπεριφορές που υπήρχαν μεταξύ των γονιών του. Ανεπίλυτα προβλήματα του παρελθόντος και συναισθήματα μίσους που μπορεί συνειδητά ή ασυνείδητα να υπήρχαν με τον γονέα του αντίθετου φύλου στην παιδική ηλικία, πιθανό να επανεμφανιστούν αυτή τη φορά προς το πρόσωπο του/της συντρόφου. Τέτοιου είδους θέματα μπορούν να επιλυθούν μέσα από την θεραπεία. Αν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με την σχέση μας δεν δώσουμε την προσοχή που επιβάλλεται, τότε είμαστε σχεδόν καταδικασμένοι για επαναλήψεις. Γι’αυτό πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους να χωρίζουν από μια σχέση ή ένα γάμο και να καταλήγουν σε μια σχέση (ή γάμο) παρόμοια με την προηγουμένη, με παρόμοια προβλήματα καθώς επίσης βλέπουμε και παρομοίους χαρακτήρες μεταξύ του/της πρώην και του/της νυν συντρόφου.
Όταν δυο άνθρωποι συζούν για χρόνια, είναι αναπόφευκτο να μην υπάρχουν περιστασιακά αρνητικά συναισθήματα. Το θεωρώ επίσης αναπόφευκτο να νιώσουμε για τον/την σύντροφο μας συναισθήματα που να μην θυμίζουν σε τίποτα αγάπη. Μικρο-καβγαδάκια μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση καθώς δίνουν ευκαιρίες για να εκφραστούν συναισθήματα που μπορεί κάτω από άλλες συνθήκες να μην εκφράζονταν ποτέ. Ο άντρας και η γυναίκα έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνούν μεταξύ τους.
Αυτό που τονίζει όμως ο Spotnitz (1977) είναι όταν ένας από τους δυο είναι πολύ θυμωμένος τότε ο/η σύντροφος τους καλά θα κάνει να παραμείνει ήρεμος και να μην αντιδράσει επίσης με θυμό. Σε αντίθετη περίπτωση το πιο πιθανό είναι η κατάσταση να πάρει ανεξέλεγκτη πορεία. Γι’αυτό «σε μια σχέση όπου υπάρχει αμοιβαία αγάπη και κατανόηση, το μίσος δικαιούται κάποια έκφραση μαζί με την αγάπη. Εάν και οι δυο σύντροφοι το αποδέχονται, τότε έχουν το βασικό θεμέλιο για έναν καλό γάμο» (Spotnitz, 1977)